Opis
Rozwój nauki i techniki daje kryminalistyce, medycynie sądowej, psychiatrii i psychologii sądowej nowe metody pozwalające na ustalenie stanu faktycznego na potrzeby procesu karnego. W pracy Autor stara się odpowiedzieć na kilka pytań: czy uzyskiwanie dowodów od oskarżonego oraz ich wykorzystanie jest obwarowane należytymi gwarancjami i nie prowadzi do uprzedmiotowienia oskarżonego, czy poddawanie organizmu oskarżonego czynnościom dowodowym i wykorzystanie ich wyników ma swoje granice prawne?
Monografia składa się z ośmiu rozdziałów.
I. Pojęcie, systematyka i istota badań oskarżonego w procesie karnym.
II. Reguła nemo se ipsum accusare tenetur jako ograniczenie badań oskarżonego.
III. Prawo do prywatności jako ograniczenie badań oskarżonego.
IV. Przeprowadzanie badań za zgodą oskarżonego i bez jego zgody.
V. Granice przeprowadzania badań niepołączonych z naruszeniem integralności ciała.
VI. Badania psychologiczne i psychiatryczne.
VII. Badania połączone z dokonaniem zabiegów na ciele oskarżonego.
VIII. Podsumowanie i wnioski końcowe.
