Opis
Monografia składa się z trzech części. W pierwszej został omówiony status pracownika z punktu widzenia norm zawartych w art. 218 k.k., z uwzględnieniem karnoprawnych zasad wykładni: prymatu wykładni językowej i zakazu stosowania rozszerzającej wykładni przepisów określających ustawowe znamiona czynu zabronionego. Autor omawia także źródła praw przysługujących pracownikowi w ramach stosunków: pracy i pracowniczego ubezpieczenia społecznego. Kolejne dwie części rozprawy, poświęcone ustawowym znamionom przestępstwa naruszenia praw pracownika i karaniu za to przestępstwo na gruncie art. 218 k.k., dają odpowiedź na pytanie o granice karnoprawnej ingerencji w ochronę praw pracownika. Część druga to analiza ustawowych znamion czynów zabronionych stypizowanych w art. 218 k.k. W części trzeciej, Autor prześledził rodzaje, granice i specyfikę kar i innych środków reakcji karnoprawnej względem sprawców przestępstwa naruszenia praw pracownika, szczególne miejsce poświęcił zagadnieniu realizacji funkcji kompensacyjnej karania. Rozprawę zamyka podsumowanie przeprowadzonych badań oraz uwagi de lege lata i postulaty de lege ferenda.
